«Ο Ηρακλής κατάφερε να ολοκληρώσει επιτυχώς 12 άθλους. Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει με τον ήρωα της μυθολογίας, όταν ήταν στα μισά του δρόμου». Δανειζόμενος όρους από την ελληνική μυθολογία, ο αρθρογράφος του «Reuters» (Ρόιτερς), Χούγκο Ντίξον (Hugo Dixon), αναφέρεται στον δύσκολο δρόμο των μεταρρυθμίσεων που καλείται να διαβεί η Ελλάδα και τις προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης εφόσον αναλάβει εκ νέου τα ηνία της χώρας.
«Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει με τον μυθολογικό ήρωα Ηρακλή όταν ήταν στα μισά του δρόμου των άθλων που έπρεπε να πραγματοποιήσει. Η χώρα έχει κάνει πολλή δουλειά για να ανοικοδομηθεί μετά την κρίση χρέους της, και πρέπει να ολοκληρώσει τη δουλειά», γράφει ο αρθρογράφος. «Το μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας και η εγχώρια διαφθορά υπονομεύουν την ελκυστικότητά της ως επενδυτικού προορισμού. Αλλά δεν είναι ξεκάθαρο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να ενισχύσει τις αποταμιεύσεις και να βελτιώσει το κράτος δικαίου εάν επανεκλεγεί πρωθυπουργός. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον το προβληματικό παιδί της ευρωζώνης που πριν από μια δεκαετία απειλούσε να φέρει το ενιαίο νόμισμα σε κατάρρευση. Οι επενδυτές είναι ενθουσιασμένοι με την προοπτική το κεντροδεξιό κόμμα του Μητσοτάκη να κερδίσει τη συνολική πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο των εκλογών, που θα διεξαχθεί στις 25 Ιουνίου. Τα δεκαετή ελληνικά κρατικά ομόλογα αποδίδουν μόλις 3,7%, μόνο 1,4% περισσότερο από το αντίστοιχο γερμανικό χρέος», σημειώνει ο Ντίξουν και συνεχίζει:
«Το θέμα, μάλλον, είναι εάν η Ελλάδα θα μπορέσει να προσελκύσει επενδύσεις στις ποσότητες που χρειάζονται για να εκπληρώσει τις δυνατότητές της. Αυτό θα απαιτήσει μεταρρυθμίσεις που δεν θα είναι εύκολες. Αν και δικαίως πιστώνεται στον Μητσοτάκη η προσέλκυση επενδύσεων και η προώθηση της ψηφιοποίησης της κυβέρνησης, δεν έκανε πολλά για να αντιμετωπίσει τα άλλα προβλήματα της χώρας. Η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να είναι ανεξέλεγκτη και το δικαστικό σύστημα είναι αδύναμο. Επιπλέον, ο Μητσοτάκης έχει δείξει ελάχιστη επιθυμία να διερευνήσει γιατί τα τηλέφωνα Ελλήνων πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων επιφανών προσωπικοτήτων εντοπίστηκαν με το κατασκοπευτικό λογισμικό που ονομάζεται Predator. Ο Μητσοτάκης λέει ότι η κυβέρνησή του δεν εμπλέκεται.»
Η ελληνική οικονομία
«Είναι αλήθεια ότι η ελληνική οικονομία γνώρισε την ταχύτερη ανάκαμψη από την πανδημία του Covid-19 και μετά σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σημειώνοντας σωρευτική αύξηση 15% τα τελευταία δύο χρόνια. Αλλά αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι η χώρα επωφελήθηκε από τις μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η ΕΕ ως το τίμημα τριών προγραμμάτων διάσωσης για το χρέος.
Η ανάπτυξη ήταν επίσης ισχυρή επειδή ο Μητσοτάκης έβαλε μεγάλα ποσά σε διάφορα επιδόματα τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, η χρηματοδότηση για την προστασία των καταναλωτών και των επιχειρήσεων από την ενεργειακή κρίση ήταν μία από τις υψηλότερες στην ΕΕ με 5,2% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Bruegel. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης ήταν μόλις 2,3% του ΑΕΠ πέρυσι, ενώ το χρέος μειώθηκε στο 171% της ετήσιας παραγωγής. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του πληθωρισμού που αύξησε τα φορολογικά έσοδα και το ονομαστικό ΑΕΠ».
Σε κάθε περίπτωση, το εύκολο ριμπάουντ τελείωσε. Από εδώ και στο εξής, η υψηλή ανάπτυξη είτε θα τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό είτε θα ρουφήξει τις εισαγωγές, εκτός εάν η υποκείμενη ικανότητα της οικονομίας επεκταθεί επίσης γρήγορα.
Η αχίλλειος πτέρνα
Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας πέρυσι ήταν 9,7% του ΑΕΠ. Η άνοδος των τιμών της ενέργειας αντιπροσωπεύει περίπου το 40% αυτού, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, την κεντρική τράπεζα της χώρας. Αλλά αυτό εξακολουθεί να σημαίνει ότι το υποκείμενο έλλειμμα είναι περίπου 6%.
Η Ελλάδα ζει ξανά πέρα από τις δυνατότητές της. Αυτή τη φορά, ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που δημιουργεί χρέος με ταχείς ρυθμούς. Η κατανάλωση είναι 67% του εθνικού εισοδήματος, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 50%.
«Επιπλέον, οι επενδύσεις εξακολουθούν να αποτελούν μόνο το 14% του εθνικού εισοδήματος, παρόλο που αυτό το μέτρο επεκτάθηκε κατά την πρώτη πρωθυπουργική θητεία Μητσοτάκη. Μία από τις πιο λαμπρές ελπίδες είναι ότι οι επενδύσεις θα αυξηθούν πλησιέστερα στον μέσο όρο της ΕΕ του 23% στη δεύτερη θητεία του, υποστηρίζοντας έτσι τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Η κεντρική τράπεζα αναμένει ότι διάφορα κεφάλαια της ΕΕ θα συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό, εισφέροντας συνολικά περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2026.
Αλλά μακροπρόθεσμα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσει πολύ υψηλότερο επενδυτικό ποσοστό αν δεν εξοικονομήσει περισσότερα. Διαφορετικά, η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει υψηλό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο σε έναν κόσμο υψηλότερων επιτοκίων και ανήσυχων τραπεζών διεθνώς.»
«Ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να διορθώσει το πρόβλημα. Για αρχή, θα μπορούσε να απογαλακτίσει το κοινό από τα επιδόματα, εστιάζοντας την κρατική βοήθεια στους πιο άπορους. Θα μπορούσε επίσης να καταπολεμήσει σκληρότερα τη φοροδιαφυγή – όχι μόνο από τους αυτοαπασχολούμενους αλλά και από καλά συνδεδεμένους ολιγάρχες. Αλλά δεν είναι σαφές εάν θα αντιμετωπίσει αυτόν τον συγκεκριμένο στόχο. Άλλωστε, έδωσε ό,τι ισοδυναμούσε με αμνηστία σε μεγάλους φοροφυγάδες κατά την πρώτη του θητεία.»
Τι θα μπορούσε να γίνει
«Οι μεταρρυθμίσεις θα μείωναν το ποσό που πρέπει να δαπανήσει ο ιδιωτικός τομέας. Θα εξαλείψουν επίσης το έλλειμμα του προϋπολογισμού, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να συνεχίσει να μειώνει το χρέος ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος. Οι καλά σχεδιασμένες φορολογικές μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμίσεις των παροχών θα μπορούσαν ακόμη και να μειώσουν το ποσοστό ανεργίας της χώρας, το οποίο σήμερα είναι 12%, αυξάνοντας έτσι τις παραγωγικές της δυνατότητες. Όλα αυτά θα παρείχαν ένα απόθεμα αν η Ελλάδα ή η παγκόσμια οικονομία πληγούν από περαιτέρω κραδασμούς τα επόμενα χρόνια.»
Η κόπρος του Αυγεία
«Ο Μητσοτάκης λέει ότι χρειάζεται μεγάλη πλειοψηφία για να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις. Πρωταρχική εστίαση θα πρέπει να είναι ο συμπλέκτης προβλημάτων που εμπίπτουν στο «κράτος δικαίου»: η ανεπίσημη οικονομία, το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, η διαφθορά και τα ζητήματα με το δικαστικό σύστημα», σχολιάζει ο Ντίξον και σημειώνει:
«Η Ελλάδα κατέλαβε την 51η θέση στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας πέρυσι. Αυτή είναι μια βελτίωση από την 60η θέση όταν ο Μητσοτάκης ανέλαβε την εξουσία, αλλά εξακολουθεί να είναι μια από τις χαμηλότερες στην ΕΕ. Αυτό λειτουργεί ως τροχοπέδη στις επενδύσεις. Ο ηγέτης της κεντροδεξιάς υποσχέθηκε να επιταχύνει τη διεκπεραίωση των υποθέσεων μέσω των δικαστηρίων. Τελικά, η αργή δικαιοσύνη δεν είναι δικαιοσύνη.
Ο Μητσοτάκης θα πρέπει να θέσει τη μηδενική ανοχή στη διαφθορά εντός της κυβέρνησης μια από τις κορυφαίες προτεραιότητές της, λέει ένας σύμβουλος. Και θα μπορούσε να πάει κόντρα στις προσδοκίες ξεκινώντας μια ενδελεχή ανεξάρτητη έρευνα για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.
Ένας από τους άθλους του Ηρακλή ήταν να καθαρίσει τους τρομακτικά ακατάστατους στάβλους του Αυγεία. Ο Μητσοτάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία να κάνει το ίδιο για την Ελλάδα. Μένει να δούμε αν θα την αρπάξει», καταλήγει ο Ντίξον.