Πώς θα μεγαλώσετε ένα ευγενικό παιδί
Όταν οι γονείς ρωτούνται τι θέλουν περισσότερο για τα παιδιά τους, οι απαντήσεις συνήθως είναι: «Θέλω τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα» ή «Θέλω τα παιδιά μου να έχουν μια καλή ζωή».
Θυμάστε την πρώτη φορά που το παιδί σας αναστατώθηκε επειδή ένα άλλο παιδί έκλαιγε; Εκείνη τη στιγμή, μάλλον συγκινηθήκατε και εκπλαγήκατε με την ικανότητα αυτού του μικρού ανθρώπου που μπορεί να συμπάσχει. Στην πραγματικότητα, όλα τα παιδιά είναι «καλωδιωμένα» με το αίσθημα της ενσυναίσθησης .
Εξωτερικές επιρροές
Αν τα παιδιά είναι «προγραμματισμένα» για να δείχνουν καλοσύνη, τότε γιατί επικρατεί ο σχολικός εκφοβισμός και τα έντονα «πειράγματα» σε ηλικίες δημοτικού και όχι μόνο; Φαίνεται ότι καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η επίδραση εξωτερικών παραγόντων αρχίζει να ωθεί τα παιδιά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Συνεπώς, οι συναισθηματικές δεξιότητες πρέπει να εξασκηθούν εάν θέλετε να αναπτυχθούν και κατά την διάρκεια της ενηλικίωσης.
Μία από τις πιο συναρπαστικές έρευνες είναι αυτή του πανεπιστήμιου του Harvard's στο πλαίσιο του Making Caring Common Project. Μέσα από συνεντεύξεις με χιλιάδες μαθητές γυμνασίου και λυκείου, οι ερευνητές άρχισαν να καταλαβαίνουν πλήρως τι συμβαίνει.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα ήταν ότι η πλειονότητα των εφήβων (80%) εκτιμούν τα επιτεύγματα (όπως ακαδημαϊκά ή αθλητικά) και την ευτυχία έναντι της φροντίδας για τους άλλους (20%), στην κατάταξη των κορυφαίων προτεραιοτήτων τους. Ομοίως, υποστηρίζουν ως «καλύτερη» αρετή την σκληρή δουλειά έναντι της δικαιοσύνης ή της ευγένειας.
Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι εκτιμούν την ευγένεια στα παιδιά τους, εκείνα αισθάνονται ότι οι γονείς τους εκτιμούν τα ακαδημαϊκά τους επιτεύγματα. Με άλλα λόγια, οι γονείς «μιλούν» για καλοσύνη αλλά δεν την εφαρμόζουν.
Λένε ότι θέλουν τα παιδιά να είναι ευγενικά, αλλά δεν ενισχύουν αυτή την αξία στην καθημερινότητα.
Πώς θα αλλάξει αυτό
Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η τάση μπορεί να ανατραπεί. Εάν η καλοσύνη και η ενσυναίσθηση εμφυσήσουν στα παιδιά μικρών ηλικιών, είναι πολύ πιο πιθανό να υιοθετήσουν αυτή τη στάση κατά την εφηβεία αλλά και κατά την ενηλικίωση.
Η ενσυναίσθηση πρέπει να ξεκινά νωρίς. Χρησιμοποιείτε πιο περιγραφική γλώσσα για να εξηγήσετε πώς μπορεί να αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι, ακόμη και στα νήπια.
Τα πολύ μικρά παιδιά, π.χ. 4 ετών, δεν έχουν ακόμα αναπτύξει την ικανότητα του να βλέπει κανείς μια κατάσταση από την οπτική γωνία του άλλου, αλλά το να μιλούν για τα συναισθήματα μπορεί να βοηθήσει.
Παιδιά στο δημοτικό που οι γονείς τους έχου εστιάσει στην κοινωνικο-συναισθηματική μάθηση είναι πολύ πιο πιθανό να παραμείνουν σε ένα «μονοπάτι» καλοσύνης παρά να «γλιστρήσουν» στον εγωισμό, όπως υποδηλώνει το τυπικό πρότυπο συμπεριφοράς.
Η καλοσύνη οδηγεί στην ευτυχία
Στη μεγάλη εικόνα της ζωής, η καλοσύνη και ευτυχία συνδέονται στενά. Τα παιδιά, ωστόσο, δεν έχουν την εμπειρία για να δουν αυτή τη μεγάλη εικόνα. Στο σχολείο το να ανταποδώσουν στο παιδί που τους πείραξε συχνά φαίνεται ως η καλύτερη επιλογή. Όσο περισσότερο μπορείτε να εξηγήσετε και να μοντελοποιείετε τα εγγενή οφέλη της καλοσύνης. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι ξεκάθαρη η δυναμική της ευγένειας.
Παιδιά γυμνασίου που είναι ευγενικά είναι πιο δημοφιλή, πιο χαρούμενα και μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα να υποστούν εκφοβισμό .
Το να θέλετε τα παιδιά να είναι ευτυχισμένα και να έχουν μια καλή ζωή είναι ένας αξιόλογς στόχος. Ο δρόμος προς την ευτυχία συχνά στρώνεται από καλοσύνη και ενσυναίσθηση , όχι μόνο από επιτεύγματα.